RudicArt
Meer over Rudic Leysen
​
Geboren in 1952 ten noorden van Antwerpen was ik thuis niet zelden
de clown terwijl ik introvert was in het schoolgebeuren. Na behoord
te hebben tot een jeugdbeweging en daarna tot een voetbalploeg voor
korte tijden, besloot ik om alleen te blijven in de natuur, kijkend naar de
luchten en de vlinders. De rustige vakanties op de heide bevielen me
ongelofelijk goed. Het was daar dat ik het dieper contact vond waar ik
onbewust naar op zoek was.
​
Na mijn studies bleek het moeilijk te zijn werk te vinden in de publiciteitswereld zodat ik het eerste werkvoorstel aannam dat zich aandiende. Ik werd vorklift chauffeur. Mijn tweede baan was saai fotografisch werk in een kledingbedrijf. Nadat ik ontslagen werd startte mijn derde baan als medisch fotograaf oogheelkunde, achtereenvolgens in klinieken in Brussel en Antwerpen. Een vreemde wissel zul je zeggen maar het werkte wel. Ik leerde veel over het oog en het mechanisme van het zien. Het werd de baan van mijn leven voor 37 jaar. Toen rinkelde de bel: ik mocht met pensioen. Nu vul ik mijn tijd met schilderen en sculpturen maken voor eigen plezier. Zoals je ziet zijn deze laatste jaren nog de beste. En ik ben dankbaar voor dit cadeau.
​
Beste lezer, ik wens je een goed leven met veel passie die je doet groeien en om jou te leiden naar de hogere vibraties van je bestaan.
​
Veel dank,
​
​
​
​
More about Rudic Leysen
​
Born in 1952 in the northern region of Antwerp Belgium I was a clown at home and more ore less introverted on the playground. After being a member of a youth movement and a football team for short times, I decided to stay on my own in nature looking at skies and butterflies. It felt nice having quiet holidays at the heath surrounded by God's little creatures. It was there that I got the deeper connection I was looking for.
​
After my studies it was difficult to find a job in publicity, so I accepted the first work proposition which was the one of... forklift driver! My second job was some boring darkroom work for a clothing retailer. After being fired I started my third job as a medical photographer in ophthalmology in Brussels and later on in Antwerp. A strange career you might think but it worked! I learned a lot about the eye and the mechanism of sight and vision. It became the job of my life for 37 years. Then the bell was ringing and there it was: the fair retirement. Now I'm spending my time with painting, taking pictures and sculpturing just for pleasure and repairing our home with less pleasure. As you can see these late years of my life seem to be the best. And I am grateful for this gift.
​
Dear reader, I wish you a good life with some positive passion to grow, leading you through higher levels of being.
Many thanks.
​
​