RudicArt

Van mijn moeder, die bij wijlen streng uit de hoek kon komen, kreeg ik naast het schildertalent ook nog een schrijverstalent kado. Hoezeer heb ik nu behoefte haar hiervoor te danken. Helaas ben ik daar een beetje laat mee. Zij ging immers lang geleden over naar haar Thuis, in 1983 om precies te zijn. Zij was toen amper 57 jaar oud.

 

Zelf schreef zij artikels in een maandelijks tijdschriftje gewijd aan cactussen en succulenten. Niet zo gek als je bedenkt dat er in die jaren een hele vereniging bestond van liefhebbers hieromtrent, genaamd "de Cactusvrienden", gevestigd in Antwerpen stad. Zij was daar onmisbaar.

​

Mijn geschrijf heeft zich pas jaren later ontplooid, op een moment dat ik meer aandacht kreeg voor het levensbeschouwelijke, ingeleid door een moment van inkeer. Met genoegen maak ik vernieuwde bewerkingen van een vijftigtal verhalen die ik schreef in de jaren 2003 / 4. Niet alle zullen hier aan bod komen omdat ik vind dat er hele flauwe bij zijn waar ik mij niet meer goed bij voel. In hun plaats zullen er wel nieuwe ontstaan.

​

Ode dus aan mijn moeder aan wie ik al deze kortverhalen opdraag. Zij was een sterke, idealistische vrouw met vele talenten. Ik ben heel blij dat zij mijn moeder was en daarom zeg ik zonder schroom: Danku mama voor jouw leven samen met ons. Je hebt ons veel gegeven.

​

​

<<<