RudicArt
Onze Schaduw
(Extract uit een belichting van 5/2/2009 - met dank aan L. Van de Velde)
…
Hogerop zijn velen verlicht, tout court. Zonder meer zijn ze verlichte meesters. Want op goede momenten van afstemming komen er fraaie ideeën en mooie inspiraties naar beneden. Maar het ‘leven’ is een ander paar mouwen. Het 'leven’ betekent dat men het in de vorm brengt, dat men uitkomt voor zijn idee, dat men een levende getuige wordt maar ook dat alles wat men aanraakt doordrongen wordt van die bezielende kracht waar men voor staat. Dat is een leerschool die aangereikt is in verschillende benaderingen om op deze manier de gegevenheid te vormen, in de betekenis van een educatie of opleiding. Want blijkbaar is men het verleerd te leven naar die idee dat men in zich ingeplant heeft gekregen.
Die ingeplante idee is een blauwdruk. Wij noemen dat een imprimum. Een imprimum is een prachtige blauwdruk met instructies, kwaliteiten en hoedanigheden die samen een prent in iemand neerzetten. En men kan deze prent activeren en daarnaar gaan leven. En stap voor stap wordt dan alles geïmplementeerd wat nodig is om een héérlijk bestaan te leiden. Tot zelfs een dak boven je hoofd, een goede opdracht die een job kan worden of een andere taak waarin men zichzelf kan waarmaken en alle materiële dingen van bestaan worden spelenderwijze aan deze implementering toegevoegd.
Waar is men dan zo bang voor? Wij vermoeden dat dit het innerlijk complot moet genoemd worden. Er is een soort van innerlijke boycot in elke mens die maakt dat hij zijn grootheid niet in de vorm kan zetten. Tenzij daar een schaduw wordt voor ingehuurd. En hier komen we bij een biezonder penibel statement. Elke mens is licht en schaduw. Als hij deze beide kan verenigen in zichzelf en deze kan laten samenwerken dan wordt hij “meester”. Zolang hij bang is voor zijn schaduw, wordt hij niet meester van zichzelf en kan hij zijn meesterschap niet naar buiten brengen. Wij merken dat de doorsnee spirituele mens op de loop gaat voor zijn schaduw. Bang als hij is dat deze schaduw nog steeds ingehuurd is door de tegenstander die men niet met name noemt. We kunnen dus zeggen dat het kwaad bestaat maar eigenlijk krijgt het alleen maar bestaansrecht in de angst ervoor. Als dusdanig bestaat het kwaad niet in een vormgeving. Er bestaat een vernietigende kracht in God, maar deze is dienstbaar aan de creatie. Ze moet aangewend worden wanneer er vernieuwing moet plaatsgrijpen, wanneer er verandering moet komen. Dan is dat een nuttige kracht. En zo gaat het met alle schaduwkrachten die moeten ingezet worden als dienstbare krachten. Voor de creatie en vooruitgang.
Wij merken dat in spirituele en vooral in gelovige middens de schaduwzijde nog steeds belicht wordt als iets wat te mijden valt als de pest. Maar daardoor juist komt men niet in creatie. Want men moet soms “tabula rasa” maken met zaken die niet meer dienen vooraleer men met iets compleet nieuws kan beginnen. Maar de mens is er niet klaar voor. Welke stap moet er dus nog genomen worden? De eerste stap is het aanvaarden van licht en schaduw en daar een eenheid tussen breien en de angsten afleggen, ...
Gegroet, Zoltan verwoordde.