RudicArt
Apocalyps
Zwevend boven het nieuwe schip
Voor hen daar beneden eindeloos groots
Voor hen voelde het de enige god, tastbaar echt
Ze hoorden macht in het staal weergalmen
Grote opwinding op de dag van vertrek
Velen verdrongen zich als mieren
Proevend van de eer en glorie
Hunkerend naar het land ver weg over zee
Het logge schip trilde en zette zich in beweging
Bovendeks tumult en vreugde van dolle mensen
Hun krachten bundelend tot één gedachte
Onoverwinnelijk is de macht van staal en stoom
Zwevend met hen mee terwijl de avond viel
Poëtisch mooi, zo krachtig als een rots
Splijtte het schip het heldere water
Ongehinderd zich richtend op zijn verre doel
Van binnen lichtte het schip met heldere lantaarns
Muziek weerklonk tegelijk met lach en dans
Uitbundig genot, oh dat klein menselijk geluk
Door bedwelmende wijn opgewekt
De nacht viel en niets hield hen tegen
Van juichen en drinken, van alles teveel
Met gespreide armen op de boeg in trance
De illusie te zweven in de koele avondwind
…
Plots verschrikking voor een witte schim
Opdoemend in de verte met mateloze dreiging
Onbewust voor zij die speelden benedendeks
Door vermaak bespeeld in de roes van overvloed
Aarzeling en dan een snelle keuze
Helaas te laat genomen, verwrongen door angst
Niets meer kon het schip doen wijken
De ijsreus, monsterlijk en tartend vlug nabij
Een diep gebrul als van een doorstoken draak
De stalen buik van de god kraakte open
Meedogenloos gekerfd, gekwetst tot in de ziel
Een niets ontziende slag van donderend lawaai
Langzaam tuimelde het schip naar voren
Zoog gulzig water op en kreunde van pijn
Het feest ging door voor velen, anderen verstarden
Hun gedachten groeide, wij zijn verloren
Reddingsboten zegen neer slechts half gevuld
Krijsende mensen, ruzie en angst, walgelijk hard
Wanhoop bij velen, ongeloof bij anderen
De dood bij enkelen al diep in de ogen
Daar beneden mij verloor de god zijn kracht
En brak het geloof van hen die zich waanden
Als koningen of meesters in hun kleine lijf
Wanhopig gekerm en gehuil weerkaatsten overal
Vuurpijlen spuwden zich de nacht in
Verblindend, schimmig spetterend op de witte muur
Die zich keerde nog geen halve graad
In onschuld zich niet bekommerend om het treffen
Steeds dieper ging de stalen neus ten onder
Waar leven in een onvoorziene dood stikte
De sloepen deinden weg uit angst verzwolgen te worden
Door het zog van de god die verdronk
Het achterschip klom hoog boven het zwarte water
Scheurde met huilend gekerm het schip doormidden
Zeeg weer neer en sloeg drenkelingen met de dood
Tierend naar God, dan zwijgend als vermoord
Vechtende lichamen, zo verhard als ijs
Vluchtend voor niets dan de wurgende dood
Werden geholpen door hen die hun plaats afstonden
Om zichzelf de dood te gunnen, weg van onzinnig leven
De achtersteven zonk weg met luid gesis
Sneller dan de boeg verdween het in zijn donker graf
Sleurde het laatste licht naar de koude hel
De reus was verslagen, ter verdoemenis van zichzelf
De overlevenden krijsten huilend nog lang nadien
Roepend om hulp naar wie het horen kon
De doodsangst voelde te nabij om nog iets te durven
Waanzin scheurde hen open om hun wereld, die stierf
…
Lichtende gestalten verschenen en hielpen de zielen
Sloten hun ogen om niet meer te zien
Hoe vriend en familie hapten naar leven
Hun stem verstommend op weg naar lichtere oorden
De lichtwezens, mijn broeders, hielpen nog velen
Leidden hen weg ter ruste naar zachter velden
De sloepen wachtten met overlevenden, blauw en gek
Ze baden God ter redding van hun versteven leden
De ijsberg was gevlucht, de stalen god verdwenen
Sloepen werden opgepikt, lijken verzameld en geteld
Alleen die ene daar beneden mij, onberoerd verdronken
Vermist en nooit gevonden, werd vergeten voor altijd
Ik daalde langzaam neder en kwam hem naderbij
Ja, hij was het die ik beminde, hij als deel van mij
Nog even dwaalde zijn geest na wanhopig zoeken
En gaf toen zijn ziel terug aan mij.
???
Iedereen kent dit trieste verhaal. Ergens gelezen, er over horen vertellen of opgesoupeerd gekregen in verschillende films, series, documentaires en bergen literatuur. Van het goede te veel misschien? Mijn vader had een leesboekje waarin het werd verteld. Ik vond het een keer in een lade. De gravuretekening van het half gezonken schip tartte mijn zinnen. Ik was toen amper dertien jaar. Ik heb nooit de in 1997 uitgebrachte film van James Cameron willen zien. Ik gruwelde ervan.
Maar is dit verhaal van de Titanic het echte verhaal? Is het geen vervalsing van wat er werkelijk gebeurd is? Gemanipuleerd? Er bestaat een complottheorie die het niet lang heeft uitgehouden op het internet maar die ik wel heb kunnen lezen. Onder welke druk verdween die theorie zo snel?
De White Star Line had drie sterk op elkaar gelijkende schepen: de Olympic, de Titanic en de Gigantic (later de Britannic). Op een paar details na waren alle drie gebouwd volgens hetzelfde ontwerp. De Olympic was het eerst klaar in 1911. Hij kreeg verschillende tegenslagen te verwerken en had op zijn vijfde reis zelfs een aanvaring waardoor hij onbetrouwbaar werd geacht. De complottheorie stelde dat de namen van de Olympic en de Titanic werden verwisseld nog voor de Titanic zijn eerste reis had gemaakt. De nieuwe Titanic (voordien de ongelukkige Olympic) werd verzekerd voor 7 miljoen pond, in die tijd een gigantisch bedrag. Op zijn eerste reis verongelukte het schip door de aanvaring met de ijsberg. Op zich al vreemd. Maar wat er volgens de complottheorie werkelijk gebeurde was dat het schip werd getorpedeerd nadat het bewust stil werd gelegd. Een zwakke plek in de romp was voorzien. Een koud kunstje ergens ver in de Atlantische oceaan. Terwijl een ander schip in de buurt niet is komen helpen of dat niet mocht? Geen sprake dus van een ijsberg. De buit van de verzekering was binnen en de WSL was verlost van een onbetrouwbaar schip. Zwijggeld deed de rest.
In september 1985 zocht Robert Ballard naar het wrak van de Titanic. Er werd een documentaire gemaakt die ik op televisie heb gezien. Wat mij opviel was dat er geen enkel beeld van de stuurboordzijde getoond werd waar je de scheur(en) zou kunnen zien, veroorzaakt door de ijsberg. Op officiële schema’s van het schip wordt getoond waar de lekken zich bevonden. De eerste scheur bevond zich net onder de waterlijn. Waarom hield men die beelden achter? Het zou het ultieme bewijs geweest zijn dat de complottheorie niet klopte.
Hoe dan ook, de ondergang van de Titanic is één van de meest besproken tragedies in de geschiedenis van de scheepvaart. Maar is dat een reden om er zoveel ophef aan films, documentaires, series, literatuur, kunst enz. aan te besteden? Kwam het neer op het alsmaar herhalen van een leugen tot ze geslikt werd door de massa, generatie na generatie? Is dit alles niet één groot afleidingsmanoeuvre, een cover up operatie om te voorkomen dat er toch maar niets zou uitlekken? Een vuile streek waarbij het er niet toe deed hoeveel onschuldigen er de dood zouden vinden? Eén die bijgevolg doet vermoeden dat er naast deze nog vele andere cover up operaties zijn en zelfs nog worden gepleegd omwille van macht en geld. Nine-eleven? Het geeft in ieder geval te denken.