top of page

Apocalyps

Zwevend boven het nieuwe schip

Voor hen daar beneden eindeloos groots

Voor hen voelde het de enige god, tastbaar echt

Ze hoorden macht in het staal weergalmen

 

Grote opwinding op de dag van vertrek

Velen verdrongen zich als mieren

Proevend van de eer en glorie

Hunkerend naar het land ver weg over zee

 

Het logge schip trilde en zette zich in beweging

Bovendeks tumult en vreugde van dolle mensen

Hun krachten bundelend tot één gedachte

Onoverwinnelijk is de macht van staal en stoom

 

Zwevend met hen mee terwijl de avond viel

Poëtisch mooi, zo krachtig als een rots

Splijtte het schip het heldere water

Ongehinderd zich richtend op zijn verre doel

 

Van binnen lichtte het schip met heldere lantaarns

Muziek weerklonk tegelijk met lach en dans

Uitbundig genot, oh dat klein menselijk geluk

Door bedwelmende wijn opgewekt

 

De nacht viel en niets hield hen tegen

Van juichen en drinken, van alles teveel

Met gespreide armen op de boeg in trance

De illusie te zweven in de koele avondwind

 

 

Plots verschrikking voor een witte schim

Opdoemend in de verte met mateloze dreiging

Onbewust voor zij die speelden benedendeks

Door vermaak bespeeld in de roes van overvloed

 

Aarzeling en dan een snelle keuze

Helaas te laat genomen, verwrongen door angst

Niets meer kon het schip doen wijken

De ijsreus, monsterlijk en tartend vlug nabij

 

Een diep gebrul als van een doorstoken draak

De stalen buik van de god kraakte open

Meedogenloos gekerfd, gekwetst tot in de ziel

Een niets ontziende slag van donderend lawaai

 

Langzaam tuimelde het schip naar voren

Zoog gulzig water op en kreunde van pijn

Het feest ging door voor velen, anderen verstarden

Hun gedachten groeide, wij zijn verloren

 

Reddingsboten zegen neer slechts half gevuld

Krijsende mensen, ruzie en angst, walgelijk hard

Wanhoop bij velen, ongeloof bij anderen

De dood bij enkelen al diep in de ogen

 

Daar beneden mij verloor de god zijn kracht

En brak het geloof van hen die zich waanden

Als koningen of meesters in hun kleine lijf

Wanhopig gekerm en gehuil weerkaatsten overal

 

Vuurpijlen spuwden zich de nacht in

Verblindend, schimmig spetterend op de witte muur

Die zich keerde nog geen halve graad

In onschuld zich niet bekommerend om het treffen 

 

Steeds dieper ging de stalen neus ten onder

Waar leven in een onvoorziene dood stikte

De sloepen deinden weg uit angst verzwolgen te worden

Door het zog van de god die verdronk

 

Het achterschip klom hoog boven het zwarte water

Scheurde met huilend gekerm het schip doormidden

Zeeg weer neer en sloeg drenkelingen met de dood

Tierend naar God, dan zwijgend als vermoord

Vechtende lichamen, zo verhard als ijs

Vluchtend voor niets dan de wurgende dood

Werden geholpen door hen die hun plaats afstonden

Om zichzelf de dood te gunnen, weg van onzinnig leven

 

De achtersteven zonk weg met luid gesis

Sneller dan de boeg verdween het in zijn donker graf

Sleurde het laatste licht naar de koude hel

De reus was verslagen, ter verdoemenis van zichzelf

 

De overlevenden krijsten huilend nog lang nadien

Roepend om hulp naar wie het horen kon

De doodsangst voelde te nabij om nog iets te durven

Waanzin scheurde hen open om hun wereld, die stierf

 

 

Lichtende gestalten verschenen en hielpen de zielen

Sloten hun ogen om niet meer te zien

Hoe vriend en familie hapten naar leven

Hun stem verstommend op weg naar lichtere oorden

 

De lichtwezens, mijn broeders, hielpen nog velen

Leidden hen weg ter ruste naar zachter velden

De sloepen wachtten met overlevenden, blauw en gek

Ze baden God ter redding van hun versteven leden

 

De ijsberg was gevlucht, de stalen god verdwenen

Sloepen werden opgepikt, lijken verzameld en geteld

Alleen die ene daar beneden mij, onberoerd verdronken

Vermist en nooit gevonden, werd vergeten voor altijd

 

Ik daalde langzaam neder en kwam hem naderbij

Ja, hij was het die ik beminde, hij als deel van mij

Nog even dwaalde zijn geest na wanhopig zoeken

En gaf toen zijn ziel terug aan mij.

 

???

 

Iedereen kent dit trieste verhaal. Ergens gelezen, er over horen vertellen of opgesoupeerd gekregen in verschillende films, series, documentaires en bergen literatuur. Van het goede te veel misschien? Mijn vader had een leesboekje waarin het werd verteld. Ik vond het een keer in een lade. De gravuretekening van het half gezonken schip tartte mijn zinnen. Ik was toen amper dertien jaar. Ik heb nooit de in 1997 uitgebrachte film van James Cameron willen zien. Ik gruwelde ervan.

 

Maar is dit verhaal van de Titanic het echte verhaal? Is het geen vervalsing van wat er werkelijk gebeurd is? Gemanipuleerd? Er bestaat een complottheorie die het niet lang heeft uitgehouden op het internet maar die ik wel heb kunnen lezen. Onder welke druk verdween die theorie zo snel?

 

De White Star Line had drie sterk op elkaar gelijkende schepen: de Olympic, de Titanic en de Gigantic (later de Britannic). Op een paar details na waren alle drie gebouwd volgens hetzelfde ontwerp. De Olympic was het eerst klaar in 1911. Hij kreeg verschillende tegenslagen te verwerken en had op zijn vijfde reis zelfs een aanvaring waardoor hij onbetrouwbaar werd geacht. De complottheorie stelde dat de namen van de Olympic en de Titanic werden verwisseld nog voor de Titanic zijn eerste reis had gemaakt. De nieuwe Titanic (voordien de ongelukkige Olympic) werd verzekerd voor 7 miljoen pond, in die tijd een gigantisch bedrag. Op zijn eerste reis verongelukte het schip door de aanvaring met de ijsberg. Op zich al vreemd. Maar wat er volgens de complottheorie werkelijk gebeurde was dat het schip werd getorpedeerd nadat het bewust stil werd gelegd. Een zwakke plek in de romp was voorzien. Een koud kunstje ergens ver in de Atlantische oceaan. Terwijl een ander schip in de buurt niet is komen helpen of dat niet mocht? Geen sprake dus van een ijsberg. De buit van de verzekering was binnen en de WSL was verlost van een onbetrouwbaar schip. Zwijggeld deed de rest.

 

In september 1985 zocht Robert Ballard naar het wrak van de Titanic. Er werd een documentaire gemaakt die ik op televisie heb gezien. Wat mij opviel was dat er geen enkel beeld van de stuurboordzijde getoond werd waar je de scheur(en) zou kunnen zien, veroorzaakt door de ijsberg. Op officiële schema’s van het schip wordt getoond waar de lekken zich bevonden. De eerste scheur bevond zich net onder de waterlijn. Waarom hield men die beelden achter? Het zou het ultieme bewijs geweest zijn dat de complottheorie niet klopte.

 

Hoe dan ook, de ondergang van de Titanic is één van de meest besproken tragedies in de geschiedenis van de scheepvaart. Maar is dat een reden om er zoveel ophef aan films, documentaires, series, literatuur, kunst enz. aan te besteden? Kwam het neer op het alsmaar herhalen van een leugen tot ze geslikt werd door de massa, generatie na generatie? Is dit alles niet één groot afleidingsmanoeuvre, een cover up operatie om te voorkomen dat er toch maar niets zou uitlekken? Een vuile streek waarbij het er niet toe deed hoeveel onschuldigen er de dood zouden vinden?  Eén die bijgevolg doet vermoeden dat er naast deze nog vele andere cover up operaties zijn en zelfs nog worden gepleegd omwille van macht en geld. Nine-eleven? Het geeft in ieder geval te denken.

 

<<<

bottom of page